Bakalım bence.

Sıkıldım hep aynı şeyleri yaşamaktan.hep karşimdakinde buluyorum suçu.hernekadar içimden zayif bi ses benimde hata payım oldugunu söylesede başkalarini suçlamak hep daha kolay geliyor."ama o bana bunu yaptı başka nasıl davranabilirdimkiler"aklimdan silinmiyor.kafamı yastiga her koydugumda olaylar gözümün önüne geliyor.bazen utanıyorum bazen uzüluyorum ve hiç yapmadigim bişey için pismanlık duyuyorum.ama hiç kendimi suçlamiyorum şu tavrımı degistiriyim bile demiyorum.suçlu olduguma deli gibi inandigim olaylar aklimin ucundan geçmiyor bile.galiba en iyisi beklentisiz yaşamak.bakalım daha mı çok yıpranıcam yoksa daha sakin bi insan mı olucam.bakalım.