Bakalım bence.

Sıkıldım hep aynı şeyleri yaşamaktan.hep karşimdakinde buluyorum suçu.hernekadar içimden zayif bi ses benimde hata payım oldugunu söylesede başkalarini suçlamak hep daha kolay geliyor."ama o bana bunu yaptı başka nasıl davranabilirdimkiler"aklimdan silinmiyor.kafamı yastiga her koydugumda olaylar gözümün önüne geliyor.bazen utanıyorum bazen uzüluyorum ve hiç yapmadigim bişey için pismanlık duyuyorum.ama hiç kendimi suçlamiyorum şu tavrımı degistiriyim bile demiyorum.suçlu olduguma deli gibi inandigim olaylar aklimin ucundan geçmiyor bile.galiba en iyisi beklentisiz yaşamak.bakalım daha mı çok yıpranıcam yoksa daha sakin bi insan mı olucam.bakalım.

bencil.

içimdeki tüm kini kusabilmek isterdim.şuan cidden ona gidip ağzıma geleni söylemek bağırmak çağırmak ağlamak.yapması bu kadar zor olmamalı.bu kadar zor olmamalı sinirlendiğimi üzüldüğümü söylemek neden böyle yaptığını sormak.herkes için böyle.gidebiliyolar.içleri sızlamıyo bile.ben böyleyim diyor ve tamam gerisi yok.senin onu kabullenmeni bekliyor.tüm iyi şeylerini kabullendiğin gibi giderken ki sebeplerinide kabullenmeni bekliyorlar.haklılar aslında.kim kızabilir ki?kim yakalarına yapışıp gitme diyebilir ki?

kendi küçük boşluğu büyük kelime

bulmak zor kendini.ama aramak daha zor.arayışta olmak sürekli bişeyleri tartmak kafandan sürekli kendini eleştirmek yaşadıgın hayata bedene hatta zamana bile ait hissetmemek.içinde yaşadıgın hayat kötü mü gidiyo ozaman dahada berbatlaştır mantıgını kullanmak.şuan boşluktayım.öyle bi boşluk ki boşluk bile yok.tamam saçma oldu ama bende herkes gibi hayatın hengamesine kaptırdım kendimi gülüyorum egleniyorum seviyorum aşık oluyorum öpüyorum ama gerisi?hayat bu kadar mı?bütün amacımız güzel kıyafetler içine sıgmak için hiç sonunu getiremedigimiz diyetlere başlamak güzel giysiler almak için kıçımızı yırtmak arkadaş ortamlarında kabul görme yada en yakışıklı çocukla çıkmak mı?bunların hepsini yaptım diyelim yada yapamadım.sonra?sonra ne oluyo?hayır mutsuz degilim ama ben özlüyorum.hislerimi kaybettim ve özlüyorum onları.dokunmak istiyorum yeniden saf olarak.kaybomak istiyorum birinin hayatında.çok yaklaşırsam aşık olur dur kendimi çekiyim mantıgıyla hareket eden insanlar olsun istemiyorum çevremde.yada beni tamamen hayatına kabul edicek kadar iyi bulmayan.bu iyilik kavramıda tartışılır ya şimdi gerçi.sarılmak istiyorum o olmak istiyorum ayrıca içimdeki biri alaturka biri saçma derecede elit olan iki kadın arasında kalmak istemiyorum onlar sussun istiyorum sadece ben olıyım istiyorum.çok şey istemiyorum sadece iç huzur ve aşk.cidden aşk.yada şöyle diyim karşılıklı aşk.ama o var mı onuda bilmiyorum. adam kadını öper ama neden öptügünü bilmez.kadın adamı öper çünkü adam onu öpüyodur.kadın adamı öpmek istemez tırnaklarını geçirir kendi omzuna.engel olcakmış gibi.sıkar dişlerini.git der sonra.çünkü sevmiyodur adam sevemez gibi geliyodur.öpüyodur adam çünkü?çok mu önemli sevmesi sevmemesi.kadına normal gelmiştir ilk başlarda umursamamış. bir olmanın yek olmanın tek bi adı yok biz buna kardeşlik diyoruz bazen dostluk bazen sevgili.hepsini içinde barındırabilcek birini istiyorum hayatımda. kadın yine umursamadı ve öptü adamı./b>