kaybetmenin de kazanmak kadar önemli olduğunu söylediler bana belkide elindekilerle yetinmeyi bil felsefesiydi ama seni kaybetmek kazandırmadı hiçbir şey bana çünkü kalmadı elimde avucumda bişeyim. sen giderken kendime saygımı sevgimi dünyaya olan mutluluğumu aldın. hatta yeniden yeşerir mi diye umutla sakladığım aşkımın küllerini çaldın.hayır yok ben son kırıntıları da senin hayatına üflemiştim. sen çalmadın.içimdeki ışığı söndürüp ellerimin çirkinliğiyle baş başa bıraktın beni.
şimdi her şey puslu gri sisli bana. kafam o kadar boş ki sessizlikte kalsam kalbimin atışlarını duyabiliyorum. insanlara uzaktan bakıyorum konuşmalar yapmacık..duygular karışık.ağızlar kalabalık.
ben sana aşık değilim ki senin yoksunluğunu duymam sözlerini gözlerini özlediğimden değil.sen naptın bana biliyo musun? içimdeki çocuğu büyüttün.keşke ona hiç dokunmasaydın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder